Thursday 24 September 2015

Έρημες πόλεις απο χαρά
Μετράνε τρύπια νομίσματα
Ξεχνούν πως πετάει ένα πουλί
Στου απογεύματος τη γλύκα αδιαφορούν.
Ήσυχες πόλεις απο πάθος
 πνιγείτε μέσα στο αλκοόλ
Πνιγείτε μέσα στους υπολογισμούς και τις μεταρρυθμίσεις.
Βουλιάξτε στον πάτο της εκπομπής μαγειρικής.
Γυρίστε τον κόσμο μέσα απο μια πρίζα.
Όταν ήμασταν παιδιά, η μέρα  ήταν ένας ήσυχος δράκος.
Τώρα είναι μια βόμβα που πηγαίνει άτσαλα απο χέρι σε χέρι.

Saturday 19 September 2015

Ο σοβαρός κυβερνήτης
αγαπάει τις χοντρές μπριζόλες
τα αυτοκίνητα που γυαλίζουν
να νίωθει οτι μπορεί να διατάζει
έχει κρεμασμένα τα μάτια
σαν παλαίμαχος μποξέρ
ρυθμίζει την χοληστερίνη του
με τις τιμές των μετοχών
βατραχωμένος σε δερμάτινες πολυθρόνες
σχεδιάζει τους επόμενους βομβαρδισμούς
σπάζοντας μια οδοντογλυφίδα
ανάμεσα στα δόντια του.

Friday 11 September 2015

Σου γράφω μέσα από την φλούδα 
του πορτοκαλιού της αϋπνίας.
Μέσα απο τεχνητά δάκρυα 

της αδύνατης κόρης του φαρμακοποιού.
Μόλις που ακούγεται η θάλασσα 

σαν τσαλακωμένο σεντόνι εραστών.
Σου γράφω μέσα απο κρύσταλλα κλειστών μαγαζιών.
Απο ιπτάμενα εργοστάσια νυχτερινή βάρδια.
Αυτή η πόλη τι όμορφα αραιώνει το κέφι μας.

Monday 10 August 2015

Εισαι η καταστροφή
Γλυκεία φωνή
Ανεμίζεις τη φωτιά σου
να σταματήσουν τα καράβια
Χείλια που μπορούν να πουν λόγια που ανοίγουνε παράθυρα
 η που κλείνουν πόρτες κάστρων.
Μια έκρηξη εισαι.
Ειδικό εφφε πάθους.
Πνίγεσαι μέσα στην ίδια σου την θάλασσα.

Saturday 8 August 2015


Η κάθε πολη είναι ένα μισοτελειωμένο τραγούδι
Ένα πεύκο αλατισμένο
Το ξεβαμμένο γαλάζιο των σκουπιδιών
Είναι μια μηχανική καρδιά που καίει νύχτα
Αεροπλάνο που διαλύεται ενώ πετάει και όλοι οι επιβάτες σκάνε στα γέλια
Η κάθε πολη ανάβει τα φώτα σαν λαμπερό κόσμημα της προσωρινής μας γης
Η κάθε πολη συλλογή κρανίων και φρέσκων λουλουδιών.

Tuesday 23 June 2015


Να με θυμάσαι τις ώρες αιχμής
όπως κρέμεται το καναρίνι απο τα πόδια του
τις περίεργες ώρες που γεννιούνται οι αστερισμοί
και οι άνθρωποι κλείνουν τα παράθυρα για τον χειμώνα.
Να με θυμάσαι οταν βάφεσαι μπροστά στον καθρέφτη
όταν ανοίγει σαν λουλούδι το αιδοίο σου
μπροστά στον κάθε τυχαίο άντρα.
Να με θυμάσαι τις ώρες αιχμής 

το πρωί που βγάζουν τα φουγάρα τα χτεσινά τους απωθημένα.

Thursday 5 March 2015

Το βράδυ  είναι  μια κουρτινούλα φιλικού αεροπλάνου
που ανοίγοντας  την εμφανίζεται φωτισμένη μια καινούργια πόλη
νοσοκομεία μπαρ τρελάδικα μεγάλοι  δρόμοι
Κεραίες υψωμένες  σαν κατάρτια  ακίνητου πλοίου.
Το βράδυ  ειναι μια ευλογημένη εφεύρεση
που κανει την τρέλλα να μοίαζει με κοχυλάκι
που κανει τα κοσμήματα να λιώνουν  απο κάβλα στο λαιμό σου.

Friday 26 September 2014

Όποιος πιστεύει
οτι θα καταφέρει
να μας αγοράσει όλους
θα του πρότεινα να κοιτάξει
λίγο καλά τον πάτο μιας λίμνης
και να παρατηρήσει κάτι μικρά
κομματάκια χρυσού που κουνιούνται
ήσυχα με το  ρεύμα και κανείς δεν τα παρατηρεί
ή κάτι σεντούκια φίσκα σε παλιά ναυάγια
που είναι ενα θαυμάσιο θαμπό φόντο
για να φαίνονται τα γαλάζια και τα πράσινα
ψάρια να αιωρούνται πιο έντονα.
Η ζωή είναι πάντα στο πρώτο πλάνο,
το φόντο αποτελεί προσθετική επέμβαση
φωτογράφου που απέτυχε να περιγράψει.

Tuesday 9 September 2014



Το σοφό αυτοκίνητο
τα αυτοκόλλητα
οι ξανθές  βιβλιοθήκες
η βία μπροστά στο ανθισμένο τοπίο
τα μικρά οπλά των Νίντζα
το μαγικό σκυλί
χιονισμένα βουνά
παραμύθια στην τηλεόραση
τα χωριά οταν ερημώνουν
οι  γιορτές των άστρων χωρίς καλεσμένους.

Thursday 28 August 2014

Tο πηρούνι , η ησυχία μετά το σφαγείο.

Monday 25 August 2014

Μέρες κανονικές η μία πίσω απο την άλλη
σαν κατάδικοι με λουλούδι στο πέτο.
Μέρες σαν βαρετή συλλογή απο γραμματόσημα.
Μέρες σαν απλά κουτιά που μέσα τους κρύβουν φορητούς καταρράκτες.
Μέρες ιπτάμενες που κάτω απο τη μεγάλη τους σκιά γευματίζουν τσιγγάνοι.
Μέρες αργές σαν απόσταξη με δερβίσηδες
 να περιμένουν ήσυχοι  κάτω απο τον σωλήνα να πιούν μια γουλιά.
Μέρες ψυχρού μπλε σαν τεράστιες πινακίδες 
που δείχνουν  μετά την στροφή τον  επόμενο  χειμώνα.

Δεν έχει σημασία που περνάει ο καιρός
αν έχει ο καθένας θαμμένο το κουτάκι
με τα φανταστικά του εργαλεία σε μια άκρη του κήπου.
Μέσα θα βρείς τα τρυπάνια των δέντρων για δροσερό νερό
τις μυρωδιές των κοριτσιών μέσα σε άλμπουμ με γιαπωνέζικο εξώφυλλο
μηχανάκια -αεροπλανάκια για τις μέρες με ήλιο
μικρό δεντράκι που μιλάει τα βράδυα για τα αστέρια
καραμέλες που μόλις τις γευτείς θέλεις να τραγουδήσεις με πάθος
τη μικρή κατσαρόλα με την μυρωδιά  του σπιτιού  όταν γιορτάζουμε
τα χειρόγραφα  ποιήματα του σκύλου σου
κυάλια που βλέπεις μακριά προς τα μέσα
ερωτικές καρτ ποστάλ σταλμένες  προσωπικά
απο τις πόλεις που αγάπησες.


Thursday 14 August 2014

Χιλιάδες μίλια στα ανοιχτά
κάθε μέρα κάθε νύχτα
να φτιάχνεις το σπίτι σου
να το παίρνει ο αέρας
να το φτιάχνεις πάλι
να γελάς με τις ουρές των πουλιών
να πέφτουν τα άστρα σα χιόνι επάνω μας.
Κορίτσια γαλανά
να κάθονται να σε κοιτούν
με κόκκινα μαλλιά να σε φωτίζουν
τα σπίτια να δροσίζονται
τα φλαμίνγκο να ξυπνάνε μεσα στο όνειρό τους
ο ελέφαντας να ξεκινά για το ταξίδι του.

Wednesday 23 July 2014

Μέσα σε ενα δωμάτιο
γεννιέσαι και μια μέρα αναχωρείς
με διάθεση σαν μετά απο ευχάριστο μεθύσι
γλυστράς μέσα απο την οροφή και αλλάζει γεύση ο αέρας
κάπου θα φτάνεις , θα ακούς μουσική
θα μπαίνεις σε κήπους που βασάνιζαν την φαντασία σου τόσα χρόνια
θα συναντάς τον παππού και τον σκύλο.
 Δε μπορεί ,μετά απο τόσο ήλιο σίγουρα θα υπάρχει δροσιά.
Μες τα μεγάλα μάτια σου θα αδειάζουν τα ποτάμια την πιο
πολύτιμή τους μοναξιά.
Αρκετά με την τελειότητα.
Βλέπω στο ποτήρι μέσα
Σαν βασιλιάδες να πνίγονται οι μύγες
Δεν έφτασε ακόμη η νύχτα
που η εσωστρέφεια της Γης θα ξεσπάσει.

Saturday 10 May 2014

Δικός σου ο κόσμος
πάτησε αυτό το κουμπί
Άνοιξε το παράθυρό σου
δικός σου έιναι ο κόσμος
Μόνο μην αρνηθείς την προσφορά
του γεμιστού ψυγείου
μαζί με βομβαρδισμό των κακών
που λιγουρεύονται λίγο απο το
σαλαμάκι σου
λίγο απο την ευτυχία σου
λίγο απο την δυνατή μπαταρία σου
απο το σιδερωμένο πουκάμισο
τις βόλτες στο  έθνικ εστιατόριο
τα πτυχία και τα συνέδρια
που ταξινομούν οτι ελπίδα είχες
να ανθίσεις σαν κήπος
 ξεχασμένος απο τους υπολογισμούς.

Τζογάροντας επάνω στην παλιά ζωή
βρίσκεις ενα απόγευμα ηλιόλουστο
σ αυτήν την αραχνιασμένη χώρα
σ΄αυτόν τον άγονο τόπο με τα μισά του
παιδιά απεσταλμένα της σύγκρουσης 
των ορμονών τους με τον ειδικό στη λάσπη
που ανακαλύπτεις στα σκεπάσματά σου.
Πόσα χιλιόμετρα δρόμος για να μείνουμε μισοί
στους αυτοκινητόδρομους που περνάνε οι αδιάφοροι
στα ξύλινα βλέμματα της αρχής της βάρδιας
στο ψέμμα που αραδιάζουμε στα οικογενειακά τραπέζια.
Όλες οι μέρες ίδιες σαν επιβάτες κρουαζιέρας
σαν ναυαγοί στην ίδια πλατεία με παραισθήσεις σωτηρίας
κοινά γελασμένοι θνητοί απο το σπιθίρισμα των άστρων.
Μόνο με κάποια τραγούδια θυμάσαι οτι είσαι ακόμα διψασμένος.

Friday 2 May 2014

Ωραία τα παλιά τραγούδια
αλλά πλέον ακίνδυνα
σαν βαλσαμωμένα άγρια ζώα.

Monday 28 April 2014

Ο κόκκορας δεν υμνεί
μόνο ο άνθρωπος φοβάται.

Thursday 24 April 2014

Aνοιχτό το παράθυρο για τις επόμενες νύχτες
χωρίς την ντροπή της πρώτης βίας μετά απο τα πάρτυ.
Στρωμένοι οι δρόμοι με δύναμη , ανυπόμονη χαρά
σαν πεταλούδας όνειρο, σαν βροχή που σκεπάζει μια πόλη.
Τα μάτια, δυο άδεια δωμάτια, κοιτάζουν απο μόνα τους
τις γραμμές απο την πλάτη των όμορφων γυναικών
 που δαγκώνουν τα χείλια τους όταν κανείς δεν τις κοιτάζει.
Ήσυχο βράδυ σαν τη στιγμή πρίν πάρει μπρος η μηχανή
σαν τον ήχο οταν γυρίζει μια σελίδα
 το μόνο που μπορεί στα αλήθεια να γυρίσει πίσω.
Μετά την ανασκαφή στο κέντρο της γης
οι εργάτες γύρισαν ερωτευμένοι.

Tuesday 8 April 2014

Η σκόνη απο την Άφρικα
κάθεται απαλά επάνω στα αυτοκίνητα
που έπνιξαν μια ολόκληρη πόλη
που μια ολόκληρη γενιά κατάργησαν
την ανάγκασαν να ξυπνάει στο παιδικό της
δωμάτιο με τηλεόραση στη διαπασών
την έκαναν να μπουσουλάει προς τον έρωτα
απελπισμένη μέσα στα μπάρ να συνηθίσει
το σκληρό τζίν χωρίς όμως το φλέγμα που το
συμπληρώνει , τα κλειστά τηλέφωνα
την άνεση  της υπαλληλικής φωλιάς
με τα  μάτια κλειστά στο απόγευμα.
Η Άφρικα μακρινή  μεταφέρει με την σκόνη
της τα σκουριασμένα τουφέκια των κυνηγών
τα αραχνιασμένα κεφάλια των ρινόκερων
στις αποθήκες απο Σουηδικό ξύλο
την ζέστη χωρίς αυτόματο πωλητή στα 50 μέτρα
σαν εκπομπή να σε παίρνει ο ύπνος και να μπλέκεται
στα όνειρά σου η υπόσχεση που έδωσες μικρός στο δέντρο
σε κάποιο μέρος που έχει το όνομα που του αξίζει.
Μια γυναίκα που κάθεται σκεπτική θα αρκούσε
να γινόταν ο μεγαλύτερος πόλεμος για να γελάσει πάλι
αν καταλάβαινες λίγο και δεν σε ένοιαζε μόνο το πάχος
της μαρμελάδας επάνω στο κλεμμένο ψωμί σου.

Friday 28 March 2014

Κάθε πρωί
ο νάνος που μένει κάτω απο το κρεβάτι μου
προλαβαίνει να ξυπνήσει πρίν απο μένα
και μου αφηγείται ξανά πόσο επικίνδυνος είναι ο
κόσμος και πόσο μαλακό έιναι το σπίτι μου .
Μου προτείνει να πέσω πάλι  για ύπνο και μου εξηγεί τη
σημασία των ωραίων ονείρων και την ασφάλεια που έχει το ρούμι.
Κάθεται δίπλα μου και μου φέρνει τα χρώματα
και τα εργαλεία για να δουλέψω, μου λέει πόσο σπουδαίος είμαι
και τι δρόμος μου ανοίγεται όταν σερφάρω με τις ώρες.
Κάθε μέρα ανοίγω την πόρτα μου να φύγω και αυτός κλαψουρίζει
και μου ζητάει να γυρίσω γρήγορα πίσω.
Κάθε βράδυ γυρίζω και αυτός κάπου είναι κρυμμένος.
Εμφανίζεται μόνο αν κάνω να σκεφτώ καμμιά καταστροφή.

Thursday 27 March 2014

Βρέχει επάνω απο τα ψηλά κτίρια , οι πινακίδες με το στόμα ανοιχτό
θα μας σβήσουν και μας και τους προγόνους μας όταν αλλάξει
ο δείκτης κάποιου χρηματιστηρίου ή η φαρμακευτική αγωγή του κυβερνήτη.
Δεν έχω τίποτα δικό μου εδώ.Μόνο κάτι όνειρα που τρυπάνε το πανί της
ήσυχης σκέψης μου και κάτι ιστορίες με ναυάγια μέσα σε σπηλιές που
οι ερωτευμένοι τραβάνε φωτογραφίες.
Υπάρχουν όμως ευτυχώς  σε όλες τις πόλεις κάτι  βατράχια πανέμορφα, επιστήμονες,
που γυαλίζουν χωρίς κανείς να χρειαστεί να τα κοιτάξει ,μέσα σε κλειστά  δωμάτια
 επιπλέουν επάνω απο τις προσευχές,
μελετάνε τους πλανήτες , κοιτάζουν στο διάλειμμα τα κορίτσια κρυφά να κρέμονται σε μπράτσα,
κολυμπούν κάθε βράδυ σε αυταπάτες φοβερές , αφήνουν να περνάνε σαν πυρετός
οι ημέρες τους , ανάβουν τα φώτα στη μέση του ορυχείου της νύχτας για να δούν
αν αναπνέει η δίπλα τους ερωμένη αν είναι δηλαδή και οι ίδιοι αληθινοί.

Friday 14 March 2014

Ο χρόνος αφήνει μερικές φορές
μια λάμψη ηλιακή που περνάει μέσα
απο ενα μπουκάλι κολώνια
η ζωή χωράει σε ενα συρτάρι
σε ένα σαλόνι γεμάτο συζητήσεις.
Ο παππούς ντύνεται αργά
χτενίζει προς τα πίσω τα μαλλιά του
και μυρωδάτος αποχαιρετάει για πάντα την αυλή του.
Το βαμμένο σπίτι με την κακοτεχνία του μαύρου
εκείνου ανθρώπου που χτυπάει ανα πάσα στιγμή
την πόρτα να συνοδεύσει κάποιον στο δικό του σπίτι
κερασμένος αιώνια εναν ναργιλέ απο τον καπνό
των ζωντανών και ενα λουκούμι με τη γεύση απο
τον λαιμό του πρώτου έρωτα.
Καθισμένος σταυροπόδι με το καλό του σακκάκι
ο παππούς κοιτάζει τα εκεί πουλιά να πετάνε
και αυτό που νοσταλγεί είναι το δροσερό νερό
να βγαίνει απο το λάστιχο μια μέρα που κουράστηκε
να μαστορεύει στο μικρό εργαστήριό του.

Thursday 6 March 2014


Κατηφορίζεις
 προς την σπηλιά
 που κρύβεσαι
όποτε βρέχει
αλλά στην διαδρομή
βλέπεις ενα κορίτσι με φακίδες
 να γλείφει ενα ροζ παγωτάκι
και καταλαβαίνεις οτι ο κόσμος
 δεν ανήκει σε κανέναν ηλίθιο  όπως εσύ
 που θές να τον παγιδέψεις  με τις θεωρίες σου.
Τα κορίτσια έχουν πάντα τον τρόπο
να δροσίζουν τα αυτιά μας
με την ιδιότροπη ησυχία τους
με την αμηχανια τους
μπροστά  στην θρησκευτική καταγωγή τους
 που την τρυπάνε σαν τον δράκο του παραμυθιού
 με σκουλαρίκια στα χείλη και τις ρώγες τους μήπως
και καταφέρουν να ξεκάνουν τα γονίδια
 που τις φοβίζουν να κοιμούνται ισάξια
 με  εξίσου πληγωμένους πολεμιστές
 στα υγρά δωμάτια της μεγάλης πόλης.
Σε μια μεγάλη φυλακή
στάζουν οι μέρες απο την οροφή.
Άνθρωπινες συνήθειες, ντούζ και εφημερίδα
Bλέπεις μονίμως το ίδιο έργο
τρώς συνέχεια το ίδιο φαγητό
και αντί να πεθάνεις απο το μοτίβο
ανθίζεις σαν οργασμικός κήπος.
Και ο ήλιος να μπαίνει μέσα
σαν πορτοκάλι γενναιόδωρο.

Thursday 20 February 2014

Το μοναχικό καραβάνι σταμάτησε στην πόλη μας ,να μας διασκεδάσει με τα πικρά του πολύτιμα πετράδια.
Και όπως ο μάγος θα ξεσκεπάσει την κουρτίνα του κλουβιού
έτσι και μεις αύριο θα νομίσουμε πως έχει ξημερώσει.

Friday 7 February 2014

Έχουμε χάσει  και ούτε μπορούμε να πιούμε 
διωγμένοι με ησυχία  μια λεμονάδα
σε γαμήλια τραπέζια  κάτω απο τη βροχή.

Thursday 6 February 2014

Μπες μέσα στο αυτοκινητάκι σου
για να μην στριμώχνεσαι άλλο.
Καφεδάκι , κάπνισμα σαν πάνθηρας σε κίνδυνο
ανάμεσα σε  μουσάτους μπάρμαν-επαγγελματίες αγενείς.
Εσωστρέφεια φυλλάδιο τυπωμένο
κάτω απο την πόρτα, αλλάζουν οι ηλικίες
όπως τα σύννεφα όταν φυσάει.
Κλείδωσε την πόρτα μην μπεί
κανένας τρελλός ερωτευμένος με τις ατέλειές σου.
Κάνε πως κοιμάσαι άγγιξε το μοναχικό σου λουλούδι
και όταν σηκωθείς να βαφτείς άρχισε να φτιάχνεις
την ρωγμή δίπλα στο μάτι σου.
Καθαρίζω τα κυάλια του παππού.



Sunday 2 February 2014

Νυσταγμένη οδηγείς στην εθνική οδο
με τις τσέπες γεμάτες με καλοκαιρινά κοχύλια.
Τα βραδυνά φώτα , μια υγρή μυρωδιά περασμένης
επίσκεψης στο μεγάλο σπίτι του παπαγάλου.
Τσιμέντο κοιτάζεις , αναπνέεις τη θάλασσα
σε κοιτάζουν τα πλοία να περιφέρεσαι αμήχανα
στις λεωφόρους που τη μέρα βουλιάζουν
απο μπάσσο και αποτσίγαρα.
Ξέρεις απ έξω όλα τα λιμάνια
σχεδόν τα κατεβάζεις γουλιά γουλιά
τα βράδυα στο κόκκινο σπίτι σου.
Όταν χαμογελάς ταράζονται τα παγωμένα νερά
και οι μικροπωλητές αδειάζουν τους πάγκους τους
και σε ρωτάνε τι θα επιθυμούσες.
Οι φλόγες είναι πλέον ενα ακίνδυνο χόμπυ
για τους εραστές που σε περιμένουν να μπείς
απο το παράθυρο της κουζίνας
ενω εκείνοι σκέφτονται πως θα σε εντυπωσιάσουν
με φιγούρες αθλητικές και αμήχανο χιούμορ
απο σταυρόλεξα.

Sunday 26 January 2014


Όλους να τους κυνηγάς
τρελλαμένος απο χαρά
να τους μυρίζεις και να θυμάσαι
οτι κάποτε βγαίνατε μαζί βόλτα
στον μικρό κόσμο.
Έχει χαμηλούς λόφους εκεί που είσαι
και καθαρά σεντόνια κρεμασμένα
έχει λίμνη που αδιάφορα ευτυχισμένοι
συζητούν καπνίζοντας πρώην αλήτες
των μεγαλουπόλεων που τώρα γεύονται
ζουμερά αχλάδια με μια κίνηση.
Έχεις χώρο για να τρέξεις
εδω εμείς κοιτάζουμε ειδήσεις
που καμμιά αγάπη για την αιωνιότητα δεν έχουν
και την γωνιά που κοιμόσουν καμμιά φορά κοιτάμε
αλλά μας παρασύρει το μολυσμένο κανάλι
στα βαθειά νερά της ξεφτισμένης του παρέας.
Να κοιτάζεις προς τα δω καμμιά φορά
μήπως ξεχάσαμε να ζούμε και μόνο κουρνιάζουμε
σε συνδρομητικούς καναπέδες ποτισμένους
απο την αυπνία του θηράματος στη μέση του
κρύου δάσους μιάς εποχής με χαλασμένα δόντια.

Sunday 19 January 2014

Να προσέχεις πως προφέρεις τις λέξεις και με ήρεμη φωνή να μιλάς σαν ο ολόσωστος μέσα στη τρικλοποδιά πόλη.

Wednesday 8 January 2014

Tις απόλυτα συμμετρικές ημέρες
μαθαίνεις για μια γέννηση και έναν θάνατο
και έτσι με ανόητο βλέμμα
 προσπαθείς να  καταλάβεις
 τι ετοιμάζει για μάς το αόρατο.

Sunday 5 January 2014


Κάνε πως δεν έγινε τίποτα.
Ούτε μάχες ,ούτε προσπάθειες εμπορίου,
ούτε μεγάλα σχέδια πλεύσης.
Κάνε πως είσαι σε κανονικές ατμόσφαιρες πίεσης
και θερμοκρασίας, σαν μέσα σε θερμοκοιτίδα αόρατη.
 Κάνε πως είσαι γλάστρα βασιλικού , κάνε πως  πηγαίνεις αργά
πως κοιτάζεις αδιάφορα τις βιτρίνες με καπνισμένα μάτια.
Μια χαρά θα πάνε όλα με λίγο χρωματιστό μαντήλι
και αδιαφορία προς τον Αόρατο.
Ντύσου το πρωί καλά ,φτιάξε τον καφέ σου και άρχισε να ροκανίζεις
το καρότο του φωτός σαν καλό λαγουδάκι
 μέχρι να έρθει το βράδυ και στην αγκαλιά κουρασμένων φίλων 
αφήσεις να σε πάρει η προπέλα του μπάρ μακριά 
στην πρώτη επαφή με το υγρό  σπήλαιο της αληθινής αγάπης .
Κάνε για λίγο πως είσαι κάποιος άλλος και ξαφνικά θα καταλάβεις το λίγο που ξέρεις.
Για αυτόν τον απίθανο κόσμο που μιλάει σπουδαία για κάστρα και κορίτσια- αμμόλοφους.
Για μακρινά σπίτια που μαγειρεύουν φαγητό και πόνο.
Για την δροσιά που φυλάς κάτω απο το τζάκετ της ποπ φαντασίωσής σου.
Μέρες και νύχτες φτιάχνεις σαν αράχνη το προστατευτικό σου δίχτυ
πρίν καν πιάσεις δουλειά στο τσίρκο.
Πίστεψες τα μάτια σου γι αυτό η καρδιά σου θέλει συνέχεια σέρβις.
Φυτρώνουνε δάση τα βράδυα στα μαλλιά σου  μόλις σε πάρει ο ύπνος.


Friday 3 January 2014


Χειμώνας και φωτισμένες οι αίθουσες μιάς ηλικίας φανταστικής
μιάς άνοιξης των ματιών και της αγάπης ξύπνημα , πικρό απο τις δάφνες
και τα σημαιάκια των επετείων.
Φωτισμένο κτίριο σαν πλοίο ακίνητο δυο βήματα απο τη θάλασσα
με γιορτές χριστουγεννιάτικες και δαγκωμένες γόμες φράουλα
και ιστορία εθνική ανάμεσα στις ιαπωνικές κασετίνες με κουμπάκια
και τις κυρίες με την κουρασμένη άρθρωση απο το βαρος της διπλής γλώσσας
τις δυο πρώτες ώρες. Σηκώνεσαι στις μύτες για να πιείς νερό .
Υπερ-νέος ανάμεσα σε χρωματιστά μολύβια και τετράδια και φωτισμένα σπίτια
που παλεύουν να μέινουν ζεστά παρά την ψύχρα των συναλλαγών.
Mια οικογένεια κάπου στον κόσμο τον απέραντο μια απο τις πολλές
οικογένειες με διπλωμένα ρούχα στα συρτάρια και ραδιόφωνα να
παίζουν λαικά τραγούδια.
Μια πληγή που σε κάθε τραπέζι για λίγο ησυχάζει μέχρι να επιστρέψει σαν
ακίνητη ορχήστρα τα βράδυα που κοιμάσαι σε άλλες χώρες σαν μεγάλη βόλτα
που  μοιάζει με την γιαγιά που λέει ιστορίες για σκοτεινά δάση.

Monday 30 December 2013


Παίζουμε με των ημερών τα χρωματιστά φωτάκια 
τα τατουάζ ξεβάφουν απο τα παλιά θαλασσινά ταξίδια.
Γλιστράει η ζωη,
μέσα απο χαραμάδες υπόγειων μαγαζιών
μέσα απο καφενεία κλειστά πάλλεται μια βραχνή φωνή
και φεύγει για πάντα ένα κορίτσι , μια έντονη κουβέντα
ένας κουρασμένος σκύλος που ακούει όπως εσύ σε ενα όνομα.
Μια βόλτα σε άλλη χώρα και τι να πρωτο ρουφήξεις απο ξένες  εικόνες
απο  καθρέφτες σε διάφορα μεγέθη και σχήματα που συναντάς μεθυσμένος
απο βλεμματα που χρωματιστηκαν απο τις συνηθειες πολλών χιλιομετρων.
Στην βιτρίνα ενος ξένου δρόμου που κατοικέιται απο παιδιά και μητέρες
απο πατέρες που ετοιμάζονται για δουλειά τα χαράματα
καφές που καταπίνεται βιαστικά
για να αρχίσει το ημερήσιο κυνήγι του εισιτηρίου για φρέσκα λαχανικά.
Να περπατάς με γρήγορο βήμα ανάμεσα σε πινακίδες 
σε γλώσσα που σε κάνει να κοιτάς μόνο τα σχήματα 
 όπως κοιτάς και την επιδερμίδα των κτιρίων 
χωρίς να μπορείς να τα ξεφλουδίσεις με τον ιδρώτα σου
 ή να χαιδέψεις την κοπέλα του έκτου πατώματος χωρίς ασανσέρ.
Άρχισε η σειρήνα του ταξιδιου να χτυπά ξανά 
και όποιος νόμιζε οτι θα μείνει στις ουρές της εφορίας για πάντα 
  τώρα ενα φύσημα με κάποιον ιδιαίτερο ήχο
ή το πρόσωπο μιας γυναίκας θα τον πάρει και θα τον αφήσει απαλά
στην άλλη άκρη του κόσμου σε άγνωστα πρόσωπα που τα αντιλαμβάνεται μόνο με το αίμα.
Το αεροπλάνο ρουθουνίζει ανυπόμονο να αφήσει τη γη και να πάρει τους τρελλούς
Εκεί που η καρδιά τους έχει διατάξει να εξερευνήσουν γιατί αυτοί βλέπουν οτι σ αυτή την καθημερινή μάχη δεν κερδίζει κανείς, οτι είναι το τελευταίο καλοκαίρι που θα μείνουν σ αυτήν την παγωμένη καλύβα με την σκουριασμένη αυλή.
Λές και δεν κρύβει το κάθε σπίτι κοντά σου και απο ένα φονικό ή μια γυαλισμένη σούπα για αυτόν που ήρθε περπατώντας απο το εγωκεντρικό του βουνό στην  ζεστη κοιλάδα της αληθινής ζωης.
Aλλάζουμε μαζί με τον συγκάτοικό μας , κάνουμε πως δεν ακούμε τις θύελλες τα βράδυα
 τις λάμψεις των αστεριών τις περνάμε για ιπτάμενα σκάφη και τις πλυμμύρες απλά
 για νεράκι απο το δάσος.
Δαγκώνεις με τα δόντια σου τον κόσμο μήπως και δροσιστείς.


Saturday 21 December 2013

Το Σάββατο κυκλοφορούν όλοι  με ακονισμένα μαχαίρια
 για να κόβεται καλά καλά  η πλήξη  και τα κορίτσια με υγρά χείλη
καλούν σαν πλάσματα  της αβύσσου , αγόρια με σκοτεινά μάτια
να παίξουν τα ακριβά παιχνίδια τους και να τρέχουν  πάνω κάτω το σπίτι
σαν παραλία πλαστική και να καπνίζουν χωρίς αστέρια στην οροφή
και να αγγίζει ο ένας τον κώλο του άλλου σαν να χαιδεύει ένα έξυπνο σκυλί.

Tuesday 17 December 2013

Το πιο ακριβό άρωμα
φτιάχνεται όταν νυχτώνει
 στης πόλης τα εργοστάσια
 που εκτοξεύουν καπνό χρωματιστό.
Σήμερα δεν θα κρυφτείς
έχεις κορίτσια γύρω σου
και βραδιές με ζεστή τρομπέτα
και όρεξη να  ανακαλύψεις πάλι τον δρόμο
και την γοητεία της άγνωστης υπαλλήλου
 του φούρνου που καίει  τις καρδιές των αφηρημένων εραστών
των αστρικών εκρήξεων συλλαμβάνονται οι πυροκροτητές
και ασφάλεια ζωής σε διάφανη ζελατίνα
Σήμερα δεν θα κρυφτείς δεν έχει άλλο ήσυχα
κοχλάζουν τα χείλια με κραγιόν αδιάβροχα
βλέμματα σαν τρύπες να στάξει η ηδονή να τα γεμίσει.
Πίνοντας κάτι που έχει περγαμόντο
ανοίγω με τα κλειδιά μου την απαλή  κοιλιά του πρωινού
μέσα  μια ζεστή οικία με λευκές φλοκάτες και άνετα έπιπλα
 χτισμένη μέσα στο αμπάρι του καραβιού.

Κάτω απο τον παράδεισο.


Δεν ονειρεύομαι ούτε τα  αιώνια πράσινα λειβάδια της Κίνας 
 με τους ήρεμους εργάτες
ούτε τις τακτοποιημένες πόλεις 
με τα γεμάτα ψυγεία και αγγελικές τηλεοπτικές μελωδίες.
Κάπου  ανάμεσα στην διαδρομή 
 ξεκουράζομαι μέσα στο πλωτό αληθινό μου σπίτι 
γεμάτος με πυροτεχνήματα παλιών εποχών
 και ανοιγμένη μύτη απο την χαρά του καλοκαιριού.




Monday 9 December 2013

Το μεσημέρι τα σφαγεία πνίγονται στη δουλειά.
Αυτό το μέρος είναι ενα μεγάλο στόμα.
Φωνάζει, δυσφορεί και χασμουριέται.
Ανάλογα με το πόσο ανοίγει , μπορεί
να σε δαγκώσει λίγο ή να σε καταπιεί.
Το χειρότερο είναι να σε μολύνει
 και  να είσαι πρόθυμος για το εμπόριο
ή να είσαι ό με μισό χαμόγελο ακροατής
της σφαγής απο το γυαλισμένο τάμπλετ.
Το μέρος αυτό , ακατάστατο απο γενιά σε γενιά
μαζευεί σαν πτώμα γύρω του όλα τα αγέλαστα τρωκτικά
με τσέπη άδεια και κεφάλι γεμάτο απο μίσος προπατορικό.
Πηγαίνοντας στην τουαλέτα του αεροπλάνου, παρατηρείς οτι
δεν οδηγεί κανείς και είσαι  πολύ  βαθειά ερωτευμένος
 για να το αναλάβεις.

Wednesday 27 November 2013

Mετά το σχολείο.


Βρέχει στον δρόμο
μεγάλη η πόλη
μικρή η διαδρομή
νικήσαμε το δράκο
με ποτήρια γεμάτα
και τσιγάρα αναμμένα.
Σε πιάνει νύστα στα μπάρ
γεννιούνται τα παιδιά σου
σε ξένα σπίτια.
Χρήματα τυπώνονται
στο κεφάλι σου τα βράδυα
και δόξα και κοκτέ'ι'λ πάρτυ.
Μεσολαβεί βέβαια πάντα ανάμεσα
η μεγάλη θάλασσα.

Sunday 24 November 2013

Ο κόσμος δεν είναι πακέτο ταξιδιωτικού γραφείου
ούτε πινέζα σε χάρτη εταιρίας πετρελαίου.

 Νησί έιναι αυτό που στην άκρη του είναι υγρo.

Friday 22 November 2013

Σαν ακίνητο χταπόδι σε απογευματινό βυθό
κοιτάς την τηλεόραση να φύγει αυτο το βράδυ
κι ειναι σημαντική η ζωη για να τη ζήσεις έτσι.
Μηχανές τυπώνουν χρήματα , παιδιά γεννιούνται
πρόσωπα συσπώνται απο ηδονή και θάνατο
φτερά ανοίγουν στον αέρα , καμπάνες χτυπούν
σε παγωμένες πόλεις , μικρόβια εξετάζονται
σε ιατρικά εργαλεία, τηλεσκόπια του μέσα.
Καθρεφτες γυαλιζουν σε κομμωτήρια απο
άκρη σε άκρη του κόσμου
οδήγηση στην μεγάλη του έθνους οδο
γερασμένες μπάρες διάβασης τραίνου
οδική αρτηρία  βουλωμένη
σερβίρεται το γεύμα σε ατελείωτα σπίτια
κάποιοι τρώνε μόνοι σε πολυτελή ξενοδοχεία
ιθαγενείς κάνουν ησυχία για να ακούσουν
μέσα στις φυλλωσιές τον θόρυβο του ζώου
που κυνηγούν μέσα τις ψηλές ζούγκλες
καπνίζεις με τη φίλη σου χόρτο
επάνω σε μια ταράτσα και η πόλη
απο κάτω διαστέλλεται μπροστά σου
αλέιφοντας απαλά στο μυαλό σου
την κρέμα της παράνοιας.

Thursday 21 November 2013

Δεν ζούμε για πάντα Έλσα,
απόλαυσε λοιπόν αργά τις βραδυνές σου πτήσεις
τις πουτίγκες με μαρμελάδα απο τα στήθη σου.
Κάνε αργά τις βόλτες σου στα δροσερά λιβάδια.
Τόσα απογεύματα περίμενες να μεγαλώσεις
και τώρα δεν μπορείς να γευτείς ξανά
αυτόν τον αέρα που φυσώντας πέταξε τα ρούχα σου
και απο κοριτσάκι σε έκανε υπάλληλο
 με δουλειά για το σπίτι όταν έξω λάμπει η νύχτα
όταν τα βατράχια τρίζουν απο έρωτα
κάτω απο το συνεχώς κλειστό παράθυρό σου.
Μια φανταστική Αμερική τριγυρίζει με το γρήγορο
αμάξι της στο μυαλό μας.

Tuesday 19 November 2013

Ταξίδι είναι η οχτάωρη πτήση
ταξίδι και να βλέπεις άλλον πλανήτη
απο το μπαλκόνι της γιαγιάς σου.
Δεν υπάρχουν τα κράτη
 όπως θα είδες απο το παραθυράκι
μόνο παλιοί φόβοι που βαλσαμώθηκαν
και σαν δώρο πεθαμένης θείας στο σαλόνι
σε κοιτάζουν και ολο αναβάλλεις
 να τα πετάξεις στα σκουπίδια
που εσύ ο ίδιος φτιάχνεις
για την αυλή του ενός και μοναδικού
 γαλάζιου σπιτιού σου.

Tuesday 12 November 2013

Κάτω απο τα παπούτσια μας
κυλούν ποτάμια σε καρώ σχήμα
που ποτίζουν τις ρίζες της πόλης.

Monday 4 November 2013

Έρχονται και φεύγουν
τα λεωφορεία με κόσμο
σαν φορτηγά με κρέατα
πρίν απο τις γιορτές.
Τρέχεις, ντύνεσαι
κάνεις τον βαρύ μπρόστά
στον καθρέφτη
ανεβαίνεις σε βράχια
πηδάς και φτύνεις
στα μούτρα την μελαγχολία
όταν είναι ζεστά γύρω σου.
Τα ίδια  κορίτσια απο το σχολείο
που μεγάλωσαν και  σαν γυναίκες καπνίζουν
κοιτώντας απο το παράθυρο
το ποτάμι που αρχίζει να τρέχει μόλις
ανοίγουμε τα μάτια κάθε πρωί.
Μαζί τους μόνο αντέχεις τα χειρουργεία της ζωής σου
χωρίς το αναισθητικό.
Φοράμε πανοπλίες και σκοτώνουμε ολόκληρους
μήνες περιμένοντας να γυρίσουμε σε ενα σπίτι
στη μέση του χειμώνα.
Κι αυτές φωτισμένες απο φανάρια και φωτιές
σαν καράβια νυχτερινά δροσίζουν με τα φρούτα τους
τα πιο άγονα νησιά.
Οι  μέρες μου σαν παιδί έγιναν ένα κουτί
που ζητάει κωδικό για να ανοίξει
και συχνά πετάγονται διαφημίσεις
της ζωής που δεν θα ζήσουμε ποτέ.

Sunday 20 October 2013

Τώρα που έφυγε η σκουριά
πάνω απο την πολιτεία
μας κραταέι μια παλιά γεύση
και μια μουσική
των αιώνια κυνηγημένων
 που ποτίζουν το δέντρο
 που δροσίζει με τη σκιά του τη μνήμη.
Συγκάτοικοι στο ίδιο  διαστημόπλοιο
με  τις ίδιες δοξασίες
 απο τότε που η γη ήταν επίπεδη
και οι γάτες επικίνδυνες.
Τότε που τα τηλεσκόπια νομίζαν οτι
είναι όπλα και τα κορίτσια ανάβαν
τις φωτιές για τους τυφλούς άντρες.
Μαζεμένοι επάνω στην σφαίρα
μοιραζόμαστε άδικα τις προμήθειες
και αγνοούμε επιδεικτικά τους μετεωρίτες
ανακατευόντας απαλά τα κοκτέιλ μας
και παίζοντας αμήχανα το τσιγάρο στο χέρι.
Μια βραδυνή γιορτή με πολύχρωμα φωτάκια
μια ανταλλαγή υγρών και χρημάτων χάρτινων
στους πρόποδες του βουνού της νύχτας.
Βιδωμένοι γερά στο σκάφος.

Wednesday 16 October 2013

Το παιδί μεγάλωσε
ακούει τα στηρίγματα
των δέντρων να τρίζουν.
Αφήνει να περνούν
 μέσα απο τα μαλλιά του
οι καραβίσιες ώρες
περπατάει τις νύχτες
 με το τσιγάρο σβηστό
ψάχνοντας για τη φωτιά
που εχει η ησυχία.
Μεγάλωσε και τώρα
 σοβαρός τριγυρίζει
 σε αίθουσες τέχνης
σε  μεγάλες αίθουσες αναχωρήσεων
φλερτάρει
 με ψέυτικη διάθεση
τα κορίτσια
που περνούν
σαν γαλάζιες αστραπές
 μπροστά απο  τα μάτια του.

Saturday 12 October 2013

Όλοι οι κάτοικοι των μεγάλων πόλεων
έχουν έστω και μια φορά ονειρευτεί
έναν ήσυχο κήπο.

Wednesday 9 October 2013

Tι αστείος που είσαι
καθισμένος στο μπάρ
με άποψη για όλα
και θεωρίες σαν βίντεοκλιπ.
Κατάλαβες οτι φοβάσαι
οτιδήποτε γνήσιο
και θέλεις να χωθείς ανάμεσα.
Δεν είναι αυτά για σένα.
Για κάνα καυγά είσαι μόνο
και αυτόν δεν θα τον ευχαριστηθείς.

Friday 4 October 2013

Ξαπλωμένοι
στο ίδιο κρεβάτι
πλέουμε μακριά
απο ανθρώπους
που κρύβονται
 απο τον καθρέφτη τους.
Απο τσιμεντένια αγάλματα
 στρατιωτικής υποταγής
απο λιγούρες
 βραδυνές
για ζεστό αίμα
απο τα σκληρά μανίκια
της επίσημης
 ενδυμασίας
απο τις χειραψίες
που κάνουν να φλέγονται
 τα χαμηλά σπίτια.
Μέσα στην εσοχή
 απο τα φινιστρίνια
 κοιμάσαι ήσυχα
 κάτω απο τη νύχτα
 και σε φυλάνε
 τα γερά βιδωμένα
μπουλόνια ή αστέρια.


Friday 27 September 2013

Κάθε χωριό, σαν καλό καβούκι , προσφέρει στους επισκέπτες
το ξυνισμένο κρασί  των εγκαινίων
με τις αμήχανες γκριμάτσες να  ποζάρουν στις κάμερες
σκεπτόμενοι μπούφοι ανάμεσα σε γλυπτά και οθόνες
με παράθυρα κλειστά  με φώτα ψυχρά
και έξω ο κόσμος να τρέχει με φουσκωμένα πνευμόνια
να ζήσει κι άλλο ,να αγαπήσει κι άλλο ,να κοιτάξει μόνος του
κι οχι απο απόψεις και θεωρίες , απο πλήθος αγγείων
που δύσκολα αιματώνονται  απο οδηγούς με λερωμένα
καθίσματα  και απο ειδικούς που θα μας κρατήσουν
υγιείς με το ζόρι και πάντα χαρούμενους με τα καινούργια
μοντέλα πτυσσόμενης σαγιονάρας και των καινούργιων
μέτρων μιας απρόσωπης εταιρίας που μας ντύνει ελαφρια
με το ζόρι  σε εποχή γεμάτη καταιγίδες και αποχωρισμούς.



Sunday 22 September 2013

Φώτα δυνατά  πρέπει να ανάψουν ,
καυτοί προβολείς  μέσα στα εργαστήρια
που μετατρέπουν σε μια στιγμή τον άνθρωπο σε ανάμνηση.
 Αυτές οι χαλαρές βολτούλες μέσα στην κοιλιά της πόλης ,
πόσο εύκολα βγάζουν δόντια.
Ακόμα το καλό φαγητό ωφελεί αλλα μάλλον άλλαξε η γεύση του
τον τελευταίο καιρό μόνο προς το πικρότερο.
 Όλο καταλαβαίνω οτι προσπαθεί να σε στριμώξει
ο καθένας στην δική του ματωμένη φαντασίωση
και αμέσως σηκώνεις και φυσάς δυνατά το κλαρίνο στα μούτρα του
μήπως και περάσει μέσα απο τα βλέφαρά του η γεύση 
του σκοτωμένου  απογεύματος και σταματήσει
 να φωνάζει συνέχεια τις παλιές του ιδέες
 στα καινούργια σου λουλούδια.

Thursday 19 September 2013

Η πυξίδα
επάνω
στη λαβή
του μαχαιριού
του Ράμπο
τρελλάθηκε
για πάντα.

Sunday 15 September 2013

Το στρογγυλό πρωινό
έφτασε επάνω απο τα σπίτια.
Δύσκολα φυσάει εδω αέρας
η πόλη αυτή είναι κλειστή
για αυτό και η τρέλλα ανθίζει.
Εδω οι άνθρωποι δεν ταξιδεύουν
γιατί η φαντασία τους είναι απλωμένη
και τους αρκεί να ακούνε.
Η πόλη είναι κλειστή και σαν ηχείο
μεγενθύνει τους θορύβους της.
Οι τραγουδιστές μιλούν μόνο για αυτήν
οι γυναίκες ποτίζουν κρυφά καθε βράδυ
μήπως και μυρίσει λίγο διαφορετικά
η επόμενη μέρα.
Εδω έχει φωνές , εδω σε σπρώχνουν
απο πολύ παλιά.
Εδω δαγκώνουν τα λουλούδια
και πιάνεσαι απο το δίκτυο για λίγο
αλλα σ' αφήνει κι αυτό όταν κλείσεις
για λίγο τα μάτια με τις λεπτές παλάμες σου.
 

Wednesday 11 September 2013

Ποτήρια νερό
σε συγκινημένες θείες
απο ταινίες με αυλές
που ήσυχα σκεπάζουν τώρα
 όλα τα χρόνια που υπάρχουν
μόνο για μας εδώ.
Το ξέρω πως γουστάρεις το ποδόσφαιρο
και τις μικρές δουλειές στο κέντρο.
Πως κουβαλάς νησιά στην τσέπη που
καμμιά φορά μέσα στο λεωφορείο πλημμυρίζουν.
Πλαστικοί φοίνικες και υπολείμματα άμμου στο φουσκωτό
στρώμα κάτι καλοκαίρια που οδήγησαν με γρήγορες οδηγίες πλέυσης μέχρι εδώ.
Ξερω πως περιμένεις κάτι για να ξεκολλήσεις απο την ταράτσα
και πως τα προάστια δίνουν στην πόλη το τελικό σχήμα της.
Πως οι γάτες είναι μικροί πάνθηρες σε ζούγκλα συντηρητική
όπως οι αγριεμένοι μέσα στα όρια του τσιμέντου.

Thursday 5 September 2013

Ονειρεύομαι άνθη
ονειρεύομαι μεγάλες βόλτες
ονειρεύομαι γιορτές με φίλους
ξαφνικές βροχές
διαδρομές με γαλάζια αεροπλάνα
ονειρεύομαι πιατέλες με θαλασσινά
κρασί φτιαγμένο απο δάκρυα κορίτσιων
 με τα μισά χείλη ερεθισμένα
καπνούς και δαχτυλίδια
ονειρεύομαι νυχτερινές κουβέντες
κοτάζοντας απο ψηλά την πόλη
που ξεκουράζει τα  πολύχρωμα
κόκκαλά της που λάμπουν
μέσα στην ήσυχη νύχτα.

Sunday 1 September 2013

Έξω υπάρχει το φως.
Αυτό κοιτάζεις αφημένος
πίσω απο το μεσημέρι
ή μέσα σε λεωφορεία παρεά
με αγνώστους.
Διασχίζεις την πόλη σαν
κοφτερό ψάρι
Την πόλη που μοιάζει
με γυαλιστερό άδειο πιάτο
με πισίνα παρατημένη
με φοινικιά καμμένη.
'Εξω υπάρχει το φως
και αυτό είναι αρκετό
για να γλυστρίσεις ανάμεσα
στους καρχαρίες.
ή  να κυνηγάς την σκόνη
 επάνω στα έπιπλα που ακόμα
δεν ξεχρέωσες.

Tuesday 27 August 2013


Κάποιος κάθε μέρα θα σαλτάρει απο μια οροφή
ή θα γράψει ενα γυαλιστερό τραγούδι
για τις παλιές γυναίκες που έχασε όταν
ήταν απασχολημένος με το τηλεσκόπιο.
Φεύγοντας,  πάντα κάτι ξεχνάς να πάρεις.


 

Saturday 17 August 2013

Περιμένοντας την πτήση
μασάω κάτι σαν λαστιχένια φρούτα
κοιτάζω έξω απο το παράθυρο
τα αεροπλάνα να φεύγουν μέσα στη νύχτα.
Διαβάζουν δίπλα μου σοβαροί
μεσήλικες φορώντας αυτά τα καρώ πουκάμισα
και αυτά τα πρακτικά παντελόνια
χρόνια ταξιδευτές , ξέρουν αμέσως να
ξεπερνούν την μονοτονία της αναμονής.
Φεύγουμε απο δω ο καθένας αφήνοντας
ενα κορίτσι και κάτι αναμνήσεις απο
γεύματα μεγάλων που θα θέλαμε να είναι λίγο
πιο ευτυχισμένα.
Τα κοινωνικά δίκτυα , τα όπλα που σκοτώνουν  την ωρα ,
λαμπυρίζουν σε πρόσωπα που αλλάζουν  έκφραση ,
τζογάροντας με την συμπάθεια του αγνώστου.
Δεν βλέπω πουθενά το σπίτι  ίσως γιατί
η καρδιά είναι μια φορητή συσκευή
με αυτονομία πολλών μηνών ή και χρόνων
στα καινούργια μοντέλα.
Η νύχτα φεύγει και πλησιάζει η πτήση.
Ενα μούδιασμα έχω
 αλλά λέω οτι είναι απο την αϋπνία .
Ονειρεύομαι συχνά την Βαρκελώνη.


Koμπρεσέρ
ανοίγουν τρύπες
για το φθινόπωρο
που δεν θέλουμε
να μας βρεί με την ίδια
χώρα.

Monday 12 August 2013

Αυτός που έκοβε τα εισιτήρια
μα χαμηλή φωνή είπε :
"Μακριά απο την πόλη
και ας είναι βαθειά στον βυθό."
Κλέισε τα αυτιά σου
και μπορεί αύριο να λάμπει
ο κόσμος και να μην σε ενοχλεί
κανείς με την ζητιανιά του.
Όλα στη θέση τους
 οι αίθουσες συναυλιών γεμάτες
τα ρούχα σιδερωμένα και καθαρά.
Λαμπερός ήχος σαν φυλή πιο σπουδαία
και απόψεις μιας παιδείας
που δεν έπεσε ποτέ απο ελάττωμα.
Το βράδυ στο σπίτι αρχίζει το στρίμωγμα.

Wednesday 7 August 2013

 Άγονη γραμμή.


Οδηγοί να τρέχουν
και γω να πεφτω με το μπαλόνι στο χέρι
 απο κάποιο τρόλλευ που βιάζεται.
Να μήν ξαναγυρίσεις ποτέ.
Επιθυμώ να σερβιρίζομαι καθημερινά
με εκλεκτά εδέσματα και να ακούω τις
καλύτερες μουσικές σε δροσερούς κήπους.
Να αγγίζω τα τελειότερα δέρματα
τα πιο συμμετρικά χείλια.
Είμαι και εγώ απο αυτούς που πίστεψαν
την τηλεόραση και υποσχέθηκαν
να μην την απογοητεύσουν ποτέ.
Ενα φιλί και βγαίνω απο δω.
Κορίτσια προσεύχονται για σένα
μα τα καλύτερά τους εσώρουχα.
Mερικές φορές
σε κοιτάζω να γράφεις
κι είσαι κλειστή
σαν πυρηνικός αντιδραστήρας
κι άλλες γυαλίζει η κάθε κουβέντα σου
και ο χρόνος εφάπτεται με το πρόσωπό σου.
Είμαστε εδώ  στο ίδιο καταφύγιο ,
το ίδιο πληγωμένοι απο τις τιμές και
τα συμβόλαια.
Απόγονοι του Μεσαίωνα
των ανθρώπων γονίδιο
που πάει στα άστρα και μετά σκοτώνει
την ίδια την ομορφιά
για να μπορούν να διεξάγονται απλά
οι αγώνες.

Friday 2 August 2013

Το μελάνι της σκέψης
νοιάζει μονάχα αυτούς
με τα βαθειά αποτυπώματα
στα δάχτυλά τους.
Ζωή ανάμεσα απο διαφημίσεις
στριμωγμένη γιορτή με μπουκάλια πράσινα
και  τσιγάρα κόκκινα.
Κρυμμένη ανάμεσα στα χαρτιά η χαρά σου
σωπαίνει τυφλή ανοίγει τα μάτια μόνο το βράδυ.
Η πόλη σαπίζει χωρίς να  έχει ωριμάσει.
Σκοινιά μοιράζουν δωρεάν τα υπουργεία.
Το φαγητό το κρύβεις σε χρηματοκιβώτια.
Το απλανές βλέμμα του οδηγού φωτογραφία
στις αγγελιές με τα συνοικέσια εξωγήινων.
Μια ευχάριστη βόλτα στον βυθό της γειτονιάς
με καρχαρίες να κόβουν βόλτα σε κάθε σπίτι
που η καμινάδα του βγάζει μυρωδιά άγνωστου
μπαχαρικού που διαφέρει απο το μαλακτικό της
μαμάς , στα φτηνιάρικα ρούχα.
Κακό σύμπλεγμα ιδέας και πορνό μας τραβάει
σαν απρόσωπη άγκυρα σε στροφές του μυαλού
σαν κάτοψη ορυχείου , σαν βίδα που στρίβει
μέσα στο καλοκαίρι και σαρώνει τραπεζάκια
γευματίζει σε κάδους , κατεβάζει τα τζάμια
απαντάει σε ερωτήσεις των βοηθών του σερίφη.
Νησάκι και φέτος και σε κάνα μήνα πάλι πετεινός.

Friday 26 July 2013

Aφήνεις να σε τρώνε
κοπάδια απο χταπόδια
ενω ξέρεις να κολυμπάς
και να δροσίζεσαι μέσα
στη ζέστη.
Ανοίγεις  τα δροσερά σου πέταλα
και ανθίζουν οι αντλίες βενζίνης
μιας παρατημένης χώρας.
Πληρώνεις τα διόδια της χαράς
φυλάς προσεκτικά τα αποκόμματα
για τις στεγνές βιβλιοθήκες σου.
Μελετάς τον χαρακτήρα των δελφινιών
κάθε βράδυ που η πόλη υψώνεται
σαν πολύχρωμο τσίρκο.
Τρίζει ο δρόμος απο το τρέξιμο
των αλόγων που σε μεγάλωσαν.
Τα καβαλάς ή σε προλαβαίνει η πυρκαγιά.

Monday 22 July 2013

 Kαλοκαίρι τεράστιο
μας κλείνεις μέσα στο φωτεινό
σου σαλόνι.
Μας κερνάς ποτά φωσφοριζέ
μας κλείνεις τη μύτη για να βουτήξουμε.
Το πρωί σαν μετά απο ναυάγιο
μας κοιτάς και σε κοιτάζουμε να ανεβαίνεις στο βουνό
και να μας κάνεις σινιάλο με το μικρό σου καθρεφτάκι
 για να μην  αποκοιμηθούμε και όταν ξυπνήσουμε είναι χειμώνας.
Πολύχρωμο καλοκαίρι , αχόρταγο , μας λικνίζεις με  το πιο ωραίο
απο τα κύματα,  που  επουλώνει τις παλιές ημέρες
που δεν αποφασίζαμε εμέις για τα ατυχήματά μας.
Είσαι το τεράστιο λευκό  πλοίο που περνάει απο δίπλα μας αλλά
δεν μας βουλιάζει.
Εσύ φροντίζεις να ξημερώσει γλυκά και μείς ξαπλώνουμε
και κοιτάζουμε τον θεόρατο ουρανό να αλλάζει χρώματα
και να ξεπλένει τα ημερολόγια μπροστά απο τα μάτια μας.
Περνούν γεμάτα κόσμο
κάτω απο έναν αραβικό ήλιο ,
γυναίκες κάνουν τον σταυρό τους
μήπως και καταλάβουν
ποιός φταίει για την πικρή τους ζωή.
Κι όμως του φέρονται με περίσσιο σεβασμό
και διαβάζουν κάθε μέρα για την ζωή του
στα περιοδικά που απλώνονται σαν θηράματα
στις βιτρίνες.
Αλλά δεν τον υποψιάζονται.
Άλλωστε αυτός  τα κατάφερε.
Δεν είναι  θολό νερό όπως αυτές και  ο άντρας τους.


Sunday 14 July 2013

Μαζέψτε τα σκουπίδια σας
και αφήστε μας να ζήσουμε.
Έτσι κι αλλιώς αυτά που προσέχουμε
μέσα στη μέρα είναι άχρηστα για σας.
Και τα νέα σας παγερά αδιάφορα αφήνουν
τα αποδημητικά πουλιά.
Θέλετε μόνο να αυξάνετε
και μείς θέλουμε να ζήσουμε σαν ταξίδι.
Θέλετε σκληρούς γιακάδες και χιλιάδες χειραψίες
και μείς μόνο ενα βρεγμένο πανί στο κεφάλι
την ώρα του πυρετού.
Και όταν στέλνετε  άλλους να καθαρίσουν ,
πάντα να θυμάστε οτι και το πιο ψηλό βουνό
θα γίνει μια μέρα το περιεχόμενο
στο κουβαδάκι ενός μικρού παιδιού
για να φτιάχνει τα τεράστια
καλοκαίρια του.







Είμαστε οι λαμπεροί
που υποδυόμαστε
τους συνηθισμένους
έτσι για να δούμε αν
έχει όριο η πλήξη.

Οι πρωινές σκέψεις
είναι μουχλιασμένα φρούτα
σε κλειστό για χρόνια μαγαζί.
Μόνο για εξάσκηση σκοποβολής
κάνουν , σε χωράφια καμμένα απο
τη δροσιά   του καλοκαιριού,
με μουσική
απο γαλάζιες τρομπέτες
και πιατίνια
κρυστάλλινα σαν καταρράκτες .
Οι ανεμιστήρες ανακατεύουν τα
παλιά όνειρα με τα καινούργια
ρούχα.
Αυτοκίνητα περιμένουν
να μεταφέρουν τους ναυαγούς
σε εστιατόρια αγορασμένα με απλό αλάτι.

Wednesday 3 July 2013

Ο ανεμιστήρας απειλεί
να απογειώσει το δωμάτιο.

Saturday 29 June 2013

Mε άκρως καλλιτεχνική διάθεση
και εκλεκτά γούστα
μιά θεωρία για τη γη
ζηλεύοντας όμως κατα βάθος
την άπλα του ουρανού
ο θυμωμένος πρίγκηπας
με τα ξεφτισμένα χρυσά του ρούχα
ετοιμάστηκε για την θριαμβευτική
του πτώση σε κόσμο όπου
τα φρούτα κοστίζουν δύο μέρες
ιδρώτα  και η θάλασσα διαρκεί
δύο μήνες.
Τα εκλεκτά φαγητά που έτρωγε μέχρι τότε
αντικαταστάθηκαν με πικρά χόρτα
και θαμπές αχιβάδες.
Oι βόλτες στα παχιά λειβάδια
με ένα κομμάτι κήπου μέσα στο συρτάρι
και τα φωτεινά πρωινά έγιναν κάτι που
χαλάει το φωτοτυπικό μηχάνημα.
Θριαμβευτική πτώση βέβαια , σημαίνει και έκρηξη.
Και η έκρηξη συχνά ελευθερώνει και κάτι πολύχρωμα
πουλιά που γεμίζουν την πόλη δροσιά.

Friday 28 June 2013

Παγωτό και σκονισμένα σαμπουάν
βιδωμένη στη στέγη η καμινάδα σιωπηλή
περιμένει να σφυρίξει.
Αχόρταγα κορίτσια ανεβασμένα σε πλοία με ρόδες
και στήθη που είναι έτοιμα να σκίσουν την μπλούζα τους.
Πεθαμένες εκπομπές τρεκλίζουν μέσα στο απόγευμα
ξεβαμμένες σημαίες κρύβουν  τον καλοκαιρινό ήχο του ήλιου.
Ήρθε το καλοκαίρι έχοντας μαζί του παλιές εικόνες χαράς
 αλλά και ψεύτικα δόντια πεταμένα στον βυθό.
Μαλακές κουβέντες και σκληρές αντιβιώσεις.
Αποφάσεις άλλων , τυφλών ,  που η ναφθαλίνη έχει περάσει στο αίμα τους.
Κάνε μια βόλτα στην επαναληπτική καραμπίνα της πόλης.
Τα κάστρα είναι άχρηστα
είναι βυζάκια μέσα στα δάση.
Τα όπλα είναι απλά μικρές ακίδες
για ράψιμο καπνού.
Τα κράνη είναι δοχεία , γυαλίζουν
στον ήλιο.
Οι πόλεις σέρνονται κάθε μέρα βρώμικες και λυπημένες.
Άλλες φορές απλώνουνε καθαρά ρούχα στον ήλιο.

Sunday 23 June 2013

Μπορείς να συγκινείς τις καρδιές
των ευαίσθητων γυναικών
και να απαντάς αμέσως σε κάθε πρόκληση με ετοιμότητα.
Ίσως μπορείς και να ίπτασαι τις Κυριακές
και να βλέπεις έτσι τηλεόραση , ή να πηγαίνεις
με το μυαλό για μπάνιο στην Ταυλάνδη.
Να γεμίζεις σάκους με σάπια φρούτα και να τα κοιτάς
κάθε απόγευμα ή να βουτάς τις νύχτες με μπουκάλες τζίν.
Μπορείς να φτιάχνεις αλλα και να καταστρέφεις το ίδιο
εύκολα γι αυτό είσαι ακόμη μέσα στη βάρκα και οχι στην ακτή
 και με την αλμυρή γεύση στο στόμα ,παλιού θαλασσινού ταξιδιού.
Αν το κακό που κάνεις είναι να φλέγεσαι για ζωή θα βρείς χρόνο
όταν  ο φρουρός ανοιγοκλείσει τα μάτια  για την βουβή απόδραση.
Και άφθονες φωτοβολίδες που κληρονόμησες απο το παιδί
που ήσουν κάποτε.

Wednesday 19 June 2013

Το καλοκαίρι
με την ζεστή του νύχτα
ποτίζει όλα τα κάγκελα
της πόλης για να γίνουν
το φθινόπωρο
 μεγάλα δέντρα.

Friday 14 June 2013


 Η σημαιούλα σου λυγίζει
κάτω απο το βάρος τών
 μεγατόνων της βόμβας.
Μια μέρα θα  σε πάω βόλτα στη
ντίσνευλαντ των φτωχών
εκεί που το τραινάκι του τρόμου
είναι αληθινό και οι δρόμοι 
βροχεροί ακόμα και τα Χριστούγεννα .
Εκεί που  τα τζάμια δεν θολώνουν 
ποτέ απο τη ζέστη και η κοκα κόλα
θεραπέυει τους τυφλούς .
Στις μικρές αυλές κοριτσάκια
παρέα με σαλιγκάρια
μαγεύονται απο την θέα των 
αεροπλάνων που ποτέ δεν θα γευτούν
και ηλεκτρίζονται απο γονείς
που γεμίζουν με αλκοόλ τις άδειες φλέβες 
των ματιών τους.
Tο κίτρινο χρώμα της σχολικής τους
τσάντας που ποτέ δεν θα το δούν να λάμπει.
Οι  ξεχασμένοι στο αιώνιο δημοτικό
σχολείο μέχρι να γεράσουν και να εύχονται
να φύγουν, μήπως  κάποτε καταφέρουν
να κοιμηθούν μια φορά με ησυχία.

Friday 7 June 2013

Είσαι ένα όμορφο κορίτσι
και αυτό  φτάνει να γεμίσει
με πολύχρωμα ψάρια
την οποιαδήποτε λακούβα
που σκοντάφτουν
οι εγωιστές .

Thursday 6 June 2013

Παιδιά χορτασμένα απο εικόνες
και χιλιάδες βάζα με μαρμελάδα
σε σκονισμένα ράφια.
Το καλοκαίρι βάζει την παλάμη του
στα μάτια , για να προφυλαχτεί απο το ίδιο.
Κορίτσια τρέχουν με ποδήλατα σε δρόμους
μέσα στον κόσμο, αφήνει τις στάχτες το αγόρι
για να ασχοληθεί με τα ίχνη της ποδηλασίας.
Βάζεις  φωτιά σε αυτά που περισσότερο σου αρέσουν
ίσως γιατί κοίταξες πολύ μέσα απο
μαυρισμένα κυάλια την θάλασσα
και πιστέψες οτι έτσι είναι στα αλήθεια
το καλοκαίρι.
Κι αν μιλάς για τις ταινίες που είδες
ή γυρίζεις στο μπάρ κάθε νύχτα
είναι για να μην γίνει τσεκούρι
η επόμενη κουβέντα σου
στους συνεπιβάτες του νυχτερινού 
φορτωμένου με λάμπες, τραίνου.

Tuesday 4 June 2013

Είναι κάτι που τρέχει γρήγορα ,
ένας μετρητής απο φυλλαράκια
φτιαγμένος , που ακούγεται να γυρίζει
κάθε μέρα στη Γή.
Είναι το τετράδιο με τα απογεύματα
που μένει καμμιά φορά ανέγγιχτο.
Τα φρούτα με το χυμό τους ,
η υγρασία των φυτών
που στάζει στο ποτήρι μας
και την πίνουμε
αλλά  εμείς επιμένουμε να είμαστε
βουτηγμένοι στο αλάτι.
Έχω απο μικρός σχέδια για
το διαστημόπλοιο αλλά δεν έχω
βρεί με τι καύσιμο δουλεύει.
Μπορεί όταν το μάθω
να θέλω να μείνω εδώ.
Έτσι φτιάχνονται οι  κληρονόμοι.

Saturday 1 June 2013

Μας αξίζει ενα καλύτερο
καλοκαίρι με αλάτι απο επιλογή
και μια βόλτα με όργανα σε παραλίες
με φύκια.
Ένα ποτό με λεμόνι και μια ζεστή νύχτα
σαν κόλπος να μας χαιδεύει και
τα  κύματα να πάρουν για πάντα
οτι μας έκανε να φαινόμαστε αποξηραμένοι
 όταν ξαπλώναμε επάνω στις φρέσκιες πιπεριές.

Monday 27 May 2013

Θέλω να ανοίγουν οι πόρτες
και να βγαίνουμε σε κήπους
να χορεύει το σκοτάδι
να βγάζει σπίθες.
 Λαμπάκια πολύχρωμα ,
 μια λαική ορχήστρα με κοστούμια
να  παίρνουν φωτιά τα όργανα
και να μυρίζει θάλασσα
να περνάνε τα πλοία και να σφυρίζουν
απο ευχαρίστηση
 χωρίς να νοιάζει κανέναν
αν έρχονται ή φεύγουν.
Και ένα μεγάλο μπουκάλι
στη μέση να πίνουν όλοι
 που θα ανάβει
της ηδονής
την φωτοβολίδα
να βλέπουν στο σκοτάδι
οι ναυαγοί της νύχτας.


Saturday 25 May 2013

Το ορυχείο έβγαλε διαμάντια.
Άστρα του ταβανιού.
Υπόγεια νερά που μεταφέρουν ιστορίες.
Μικρό αστέρι να ευχηθείς για μας τους κάτω
να μην κουρασμένοι ευχηθούμε πότε να τελειώσουμε.
Να μην γίνουμε άγονα χωράφια και παχύδερμα μέλη
πληρώματος για σάπιο καράβι.
Να κοιμόμαστε με την καρδιά ορθάνοιχτη για την αυριανή
ηλιαχτίδα .
Να μάθουμε να καπνίζουμε τα πρωινά , για να συντηρηθεί η ουσία
στο αίμα μας.
 Να σβήνεις που και που το φλεγόμενο κεφάλι μας όταν καθόμαστε στον υπολογιστή
η μετράμε τα κέρματα για να αγοράσουμε τσιγάρα.
Να αγκυλώσεις τα όνειρά μας για να μην χαθούν  σαν κοχύλι στην άβυσσο.
Έισαι μια μικρή τρύπα στο φώς και μείς οι μαύροι δούλοι του ψωμιού
και της απόλαυσης, μέσα στην μπύρα κολυμπάμε ανοήτοι και περιμένουμε
να μας καρφώσουν της οδύνης οι ιππότες.
Λιώσε επιτέλους τον καθρέφτη μας να χαρούμε και μείς ένα κολύμπι.
Η Εύα παίζει με τα μαλλιά της στο μπάρ.

Wednesday 22 May 2013

Ποστάρουμε
ποστάρουμε
μεχρι
να εξανληθεί το φεγγάρι
και η κόλα να γίνει ζωντανή γυναίκα.
Μέχρι η βόλτα να γίνει κάθοδος
και τα φορτηγά κύκνοι.
Ποστάρουμε
ποστάρουμε
τι κάναμε 
αγάπη
επανάσταση
καλσόν
ιδέα
βιντεάκι
ακινησία
ποστάρουμε
τον θάνατο
ποστάρουμε
οτι θα καθίσουμε
ήσυχοι
να δούμε
τη σφαγή.

Η πόλη ανάβει τους καυστήρες της
τριγυρίζουμε με το σώβρακο στους διαδρόμους
του ακίνητου  πλοίου
σαν ερωτευμένοι θερμαστές.
Στην κάθε πόρτα κολλημένη η ετήσια αμαρτία
διψασμένη η άσφαλτος για τροχαία κοντομάνικα
για λουλούδια που πέφτουν απο ψηλά
για σαμπανιζέ τακούνια και φορέματα απο ατόφιο
δελφίνι .
Τα νησιά μας κοιτάνε σωπαίνοντας.

Monday 20 May 2013

Aιώνιο καράτε.

Tuesday 14 May 2013

Βραδυνό τραγούδι αυπνίας.

Είναι μεγάλος ο καημός σαν ξημερώνει
είναι σαν κήπος πορφυρός που αγριεύει
είναι μια πίστα  σπασμένα πιάτα αδειανή
που την φωτίζει μια τρύπα φώς,
απο της νέας μέρας το πριόνι.
Είναι μεγάλος ο καημός σαν ξημερώνει
κι εσύ οδηγείς μόνος στον σκονισμένο δρόμο
όλα τα χρόνια σου τα γέμισαν με αποκόμματα
ταξιδιωτικών γραφείων και νύχτες μαγικές
μακριά απ της θάλασσας την ένδοξη γαλήνη.
 Είναι μεγάλος ο καημός και συ αγρίμι
που θα δαγκώνεις όποιον ανοίγει να διαβάσει
έναν πάπυρο και  δεν ξεκινάει να μιλήσει.
Περιμένεις κάτω απο μια βιτρίνα
να μυρίσει η πόλη βερνίκι νυχιών.

Friday 10 May 2013

Ένα  στάχυ που λυγίζει μα δεν σπάει ,
επάνω στην κορυφή του ψηλότερου κτιρίου του πλανήτη.
Ένα πορτοκάλι , όταν μυρίζει το δωμάτιο σκοτάδι
και μπλέ φώς, μια μικρή κοπέλα , που δεν  αφήνει
να σε πάρει ο ύπνος μέσα στη θάλασσα.
Η ζωή μας γεμάτη επιλογές, σκασμένη
απο ήχο και εικόνα και κάτι ιπποτικοί
με σπασμένο στομάχι που τους βλέπεις
απο μακριά να μαζεύουν νερό και αστέρια
ή κλεισμένοι σε κρύες χώρες, να ψάχνουν την λεπτομέρεια
που κάνει το τραγούδι κοφτερό ή να ξεθάβουν σοκολάτες
απο το χιόνι.
Ότι πιο αλμυρό, το ζήσαμε μικροί.

Saturday 4 May 2013

Έχετε ακούσει
πώς κάνουν τα ώριμα φρούτα
όταν τα κόβει η λεπίδα με ταχύτητα?
Ζούμε χιλιάδες χρόνια.

Friday 3 May 2013

Ασβέστιο για τον σκελετό της μνήμης.

Thursday 2 May 2013

Του άρεσε που γύριζε τα βράδυα
και έβαζε να πιεί
χωρίς να τους ξυπνήσει.
Είχε μια γαλάζια κηλίδα στην πλάτη
και δεν το είχε καταλάβει.
Τα καλοκαίρια έφευγε για λίγο
και σε κάποιο νησί έπινε τα δυνατά κοκτέηλ
πάντα σε επιφυλακή για το αόρατο.
Κι όταν άνοιγε τα μάτια στη βουτιά, έβλεπε
τις γοργόνες να τον πλησιάζουν ερεθισμένες.
Το φθινόπωρο μπλεγμένος πάλι σε ανοιχτούς
λογαριασμούς με το τσιμέντο.
Κάποια βαρειά βιβλιοθήκη κάθεται μετά
το μεσημέρι στο στομάχι του.
Να κόβεις κάνα κομματάκι απο την καρδιά
σου και να το δοκιμάζεις τακτικά, γιατί μπορεί να έχει χαλάσει
και να μην το έχεις πάρει χαμπάρι.
Τροπικά ταξίδια θα σε στείλω , να μην ματώνεις άλλο
εξερευνητή .
Με μαχαίρα να κόβεις τα αγριόχορτα και να γελάς δυνατά
κάτω απο τον καυτό ήλιο.

Tuesday 30 April 2013

Πρώτο μάθημα στο σχολείο :
"Ο Ηighlander είναι ψεύτης"

Monday 29 April 2013

Kαλή ημέρα να έχεις
μικρέ εραστή
να προσέχεις τις γαλάζιες τρύπες
και τις φαλαινοθηρικές νύχτες
που μοιάζουν με σπίτια κλειστά
σε παγωμένα χωριά
σε φτερά καρχαρία
μοναχικόυς ψαράδες
στα βόρεια του  χάρτη.
Μια συλλογή απο αγκίστρια
που την δέιχνεις στα παιδιά
και ένα μάτι που κοιτάζει
επάνω απο την πόρτα
Το κρεβάτι στρωμένο
περιμένει να φάει
να βραχεί απο υγρά
και κουβέντες
που κάνουν να ντρέπονται
τα φύλλα της γλάστρας 
που είναι τόσο μυτερά.



Friday 26 April 2013


Με ένα κλίκ , πονάς για τον κόσμο,
θυμώνεις με τα γεγονότα
και απο κάτω σου
περνούν αθόρυβα, γάτες .

Thursday 18 April 2013

Σε κάποιους αρέσει να ξέρουν κάποιους άλλους
νομίζοντας οτι αυτοί έχουν βρεί το μυστικό
ή ότι μπορούν δίπλα τους να ανθίσουν.
Βέβαια , όταν το πράγμα αρχίζει και βαθαίνει
αλλάζουν αμέσως κουβέντα ή θυμούνται
να κάνουν κάτι ξαφνικά που το είχαν  ξεχάσει.
Προτιμώ  λοιπόν τα καθίκια, που έχουν ένα είδος αγνότητας
αφού δεν θέλουν να σε πάρουν βίαια με το μέρος τους,
απο τους πολύ χαλαρούς και καλούς , που είναι σύμφωνοι
μαζί σου , μέχρι να δούν ότι ο δρόμος, είναι κάτι τελείως μοναχικό.
Γι αυτό και φεύγω στα πολλά λόγια , γι αυτό όταν ακούω
πολλές ιδέες μαζεμένες
 αρχίζω και σκέφτομαι τις πιο σκληρές τσόντες.

Wednesday 17 April 2013

H θάλασσα ρυθμικά φθείρει την πέτρα.


Tuesday 16 April 2013

Έσκασε η μπόμπα
και γεμίσαμε κοράλια στις πλατείες.
Η γιορτή του αθλητικού πιστωτικού ορίου
και μια ανάγκη , σαν τρύπια τσέπη
που ότι ρίχνεις χάνεται βαθειά.
Θα μεγαλώσουν τα παιδιά,
θα ανοίξουν οι καρδιές
σαν την πόρτα που σε υποδέχονται
ένα μεσημέρι.
Και θα έχει ο καθένας μια βεντάλια
στην τσέπη φτιαγμένη απο φύλλα
απογεύματος, σε περίπτωση καύσωνα λογικής.
Μεγαλώσαμε μαζί , έχοντας  ο καθένας
ένα κρυμμένο παραμύθι
κάτω απο το μαξιλάρι του.
Άλλα τα έφαγε ο σκώρος
άλλα γυαλίστηκαν με σκόνη
άλλα άνοιξαν σαν δροσερά λουλούδια
μέσα στο νοσοκομείο.


Προσπάθεια περιγραφής ενός κήπου.



Ένας κήπος είναι στερεωμένος στο πνέυμα.
Ένας κήπος έχει αιχμηρά και μαλακά φύλλα
που δείχνουν προς τη γη και πρός τον ουρανό.
Ένας κήπος  έχει πάντα στο κέντρο μια πηγή με νερό.
Όλα αναπτύσσονται  γύρω απο εκεί.
Ένας κήπος έχει πολύ σκιερά σημεία που
κάνει κρύο.Μόνο τα σαλιγκάρια εκεί, είναι ευτυχισμένα.
Ένας κήπος έχει πάντα στον αέρα μικρά πράγματα
να αιωρούνται .
Αυτά δίνουν το περιβάλλον στους εραστές.
Ένας κήπος είναι πάντα περιφραγμένος
και με την πόρτα ανοιχτή.
Αυτό δεν σημαίνει βέβαια οτι μπορείς να μπείς πάντα.
Ένας κήπος έχει γλυκό καιρό.
'Ενας κήπος είναι μέρος που οι τυφλοί μπορούν να δούν
απο μέσα τους.
Ένας κήπος είναι μέρος περισυλλογής και προετοιμασίας.
Οι κοιμισμένοι
μάχονται να θυμηθούν
να ξυπνήσουν πάλι ,
γιατί γλυκά είναι
αυτά που ονειρεύονται
σαν στήθη νεαρής
ολόκληρης γυναίκας.
Σαν παιδικά απογεύματα
καλοκαιριού.
Η δροσία των δέντρων
θα φυλάσσεται σε μικρά μπουκαλάκια
μέσα σε σύγχρονα μουσεία
και θα δίνεται δωρεάν πίτσα
και χυμοί απο ζάχαρη.
Η φρεσκάδα ενός απογεύματος
θα είναι το άρωμα μιας τσίχλας
που μασάει παρουσιάστρια
ισιώνοντας τα βυζιά της
πρίν ανοίξει η κάμερα.
Το νερό , αυτό θα φαίνεται
να τρέχει μόνο σε μια οθόνη
επάνω απο το χρηματοκιβώτιο
που έχει τον ιδιωτικό Βαν-Γκόνγκ
με τους εφτά συναγερμούς και τα
γκρίζα μαλλιά θα απαγορευτούν
με βαριά ποινή στις μεγάλες πόλεις.
Το μόνο που θα επιτρέπεται θα είναι
η τέχνη , αφού ανώδυνη θα είναι πλέον
στεγασμένη σε τεράστια κτίρια σαν
κουρασμένη γριά που κεντάει συνέχεια
το ίδιο μοτίβο και νομίζει οτι ξεπέρασε
την πλήξη της , τα χειμωνιάτικα πρωινά
που τα φρούτα δεν μπορούν πια να δροσίσουν
ένα συνήθως κλειστό στόμα.

Saturday 13 April 2013

Να γίνεις ένα τέρας κανονικότητας,
ένα κτήνος μετριότητας
μην μπορώντας να αντέξεις τα μαχαίρια
και τα καπνογόνα μέσα στο σπίτι σου.
Να πετάξεις την τρέλλα απο το παράθυρο
και να απλώσεις ένα πλυμένο σώβρακο ανακωχής
για να δούν όλοι οτι κατάλαβες πως σε τούτο τον
κόσμο, η φόρτιση πληρώνεται με μοναχική παπαρούνα
στην πιο ψηλή ταράτσα.

Thursday 11 April 2013

Το μεγαλύτερο δώρο
υπάρχει κάθε πρωί  μπροστά μας.
Αυτό που ο σφυγμός τραγουδάει
μόλις ανοίγουμε τα μάτια.
Το μεγαλύτερο δώρο
ξεσκονίζει την μεγάλη βιβλιοθήκη
και ανακαινίζει τα σκοτεινά
δωμάτια των ανθρώπων.
Το μεγαλύτερο δώρο δεν έχει καμμία ετικέτα
ούτε κάρτα αλλαγής.
Το μεγαλύτερο δώρο
είναι οτιδήποτε έξω απο αυτό το χαρτί.

Tuesday 9 April 2013

Η καρδιά μπαίνει στη θέση της
και μια αγωνία πλανάται σαν πορτοκάλι
στους δρόμους.
Οι πόλεις που κοιμούνται
μα το ένα μάτι ανοιχτό
και ο χειμώνας που φοράει
πολύχρωμα σκυλιά
και κάθεται
 σε όποια πλατεία γουστάρει.
Ένας στάρ που πεθαίνει
απο χάπια και μια μπάντα
με μεγάλα δόντια που παίζει
μπόσσα νόβα σε νοσοκομείο.
Ένας κοντός πυροσβέστης
και μια μολυσμένη πηγή
στο βάθος του δάσους.
Μια μεγάλη διαδήλωση
στη Σελήνη.
Πόλη μέσα σε τραίνο
τρέχει να προλάβει
τα μπουκάλια πρίν σπάσουν
και την ζεστή χειραψία
του κεραυνού.
Να με κάνεις φίλο
να μιλάμε τα βράδυα
για πυρηνική φυσική
και σπασμένα πιάτα
να μου στέλνεις βίντεο
να σου στέλνω αράχνες
να συμβαίνει επαφή
μέσα στο νυχτερινό
κουβούκλιο με
αναμμένη οθόνη
και γαλάζια οργή
γιά τα άδικα του κόσμου
και της γής την εξάτμιση.

Sunday 31 March 2013

Κόβε ενα κύβο ημέρας
και κάτω απο την γλώσσα
να τον έχεις πάντα
και θα δείς, τίποτα
δεν θα μπορεί να αρμέξει
την χαρά σου
εκεί που αδιάφορα περιμένεις
το λεωφορείο , εκεί που
ζητιανεύεις απο τον αδιάφορο ,νερό.
Μπορεί τα δέντρα να καμπυλώνουν
η το κανάλι να τρέχει αντίστροφα
αλλά τώρα ξέρεις να μεταχειρίζεσαι
το σκοτάδι σαν φωτιστής κινηματογράφου
και όχι σαν ξοφλημένος ηθοποιός.
Ιδρώτας παλιός σκάβει το πρόσωπό σου
και γαλήνη αιώνων κοιμάται μαζί σου.
Κέρδισες λίγο απο το σύννεφο
και μιά ζεστή μερίδα υπομονής
μέσα στην παγωμένη ταχύτητα των πόλεων.

Saturday 23 March 2013

Ατελείωτα χιλιόμετρα πηγαίνω,
πιο κοντά σε αυτό που με κάνει να ξυπνάω
με όρεξη για να φάω τον κόσμο.
Κι αν είμαι λαίμαργος , το προτιμώ
απο το να πεθάνω απο πείνα.
Τρομάξαν τα πουλιά
και ξέχασαν την γλώσσα τους.
Υπάρχουν δωμάτια κρυμμένα
στον κόσμο που καίγονται οι λάμπες,
που σπινθήρες βγαίνουν
απο τα μάτια γυναικών
που τραγουδάει το νερό
μέσα στους σωλήνες.
Υπάρχουν κήποι
και εδώ θέλω να σταθείτε
την επόμενη φορά που θα φάτε
χαλασμένη πίτσα ή που θα
περιμένετε στην ουρά
κορνάροντας στον ουρανό
για μια καλύτερη θέση στον κόσμο.
Υπάρχουν κήποι, οπότε ας μήν το
παρακάνουμε με την βασιλεία των ουρανών
και τις προκάτ απόψεις για τον κόσμο.

Friday 22 March 2013

Πρώτη φορά
που ο ήχος των μηχανών
νανούρισε την παλιά
τρόμαγμένη  μέρα.
Χιονισμένα τοπία ,
παγωμένοι δρόμοι
αλλά ανάλαφρο βάδισμα
 σαν αποφυλακισμένος ελέφαντας
την πρώτη μέρα της άνοιξης.
Ο κόσμος βρίσκεται
 μέσα στην καρδιά μας.
Δικές του οι πέτρες
 δικά του και τα ζαχαρωτά πρωινά
 σε ανοιχτούς δρόμους
που σέβονται
αυτούς που τους περπατούν.
Μικρή ανάσα ,καληνύχτα.

Friday 15 March 2013

Έψαχνα το μυαλό μου τόσα χρόνια
και δεν βρήκα τίποτα.
Μόνο κάτι παράθυρα ξηλωμένα
απο σπίτια γερόντων.
Τώρα απλά θα φορέσω τη ζώνη
και θα αρχίσω να συμπαθώ
 τα υδραυλικά συστήματα.
Είναι  καιρός τώρα
που κατι πρέπει να τραφεί
αλλιώς θα γυρίσουν όλα στο στραβό
νυχτερινό χτές
και αν γίνει αυτό
δε σταματάει πιά να ξεδιψάσει το άλογο,
μονάχα τρέχει μέχρι να σκορπιστεί.

Wednesday 6 March 2013

 Δακρυσμένη στην τελευταία πίστα
και δυο απο το Πακιστάν με τα χαρτιά στα χέρια.
Χιλιάδες χαρτιά χιλιάδες σάλια για μελλοντικά
εμφράγματα σε σάπια νοσοκομεία.
Μας αφήνουν εδώ , με μόνη μόρφωση το άθλιο αστείο
και μείς οι μουδιασμένοι γαμιάδες στίβουμε μια χλωμή φέτα
φεγγαριού μέσα στο τζίν μας.
Κοίτα προσεκτικά , σου παίρνουνε τα όνειρα οι αράχνες
και τις κάνουν μπριζόλες και καλοκαιρινά μάτς στο μπαλκόνι.
Τα κάνουν φαρδιές ζάντες στα πειραγμένα μυαλά των αυτοκινητόδρομων.
Με κίτρινα φώτα μας έχουν, φώτα ενοχής και ομίχλης,
είμαστε ζεστός φραπές αφημένος στο ταμπλώ, ενώ το ζευγάρι μαλώνει.
Είμαστε η ζεστή κωλοτρυπίδα , με φροντισμένα γεράνια και ασβέστη.
Οι δούλοι των μαρμάρων και οι ακόλουθοι της μυρωδιάς μακαρονάδας
με γυαλιστερά χέλια απο το βυθό των διακοπών μας.
Είσαι βαρετός.

Saturday 2 March 2013

Καμμιά φορά όταν βρέχει
θα δείτε απo  κάποιο παράθυρο
κάποιον , να προσπαθεί να κρατήσει
ποιότητα  στην μικρή του ζωή
και να μην μολυνθεί απο την
κακογουστιά και τα λιμάνια.
Θα το καταλάβετε απο τα
τσαλακωμένα χαρτιά που μαζεύει
η απο τις τόσες σκούρες καμπαρντίνες
που διπλώνει επιμελώς και τις παραγεμίζει
ναφθαλίνη.
Αυτός που πιστεύει στο άδικο
του κόσμου και συνεχώς τον σαλιώνει
με ηθική και αποσπάσματα σοφά.
Να θέλει να είναι παράξενος
και να μην τον αφήνει ένα βλέμμα.
Αυτός ο μολυσμένος
κάτι ξέρει και κάθεται μέσα παλεύοντας.
Δεν μπορείς να καταργήσεις τα κουνούπια.

Friday 1 March 2013

Φίλοι απο παλιά
σαν κακόφωνη  μπάντα
που γυρίζει τη νύχτα
με άδεια σαγόνια
που βοηθάει
τους γέρους
να θυμούνται
και τα βραδυνά
λεωφορεία
να μήν σταματάνε
για να περάσουν
τα άνθη.


Thursday 28 February 2013

Αναλυτής


'Εχεις ενα πουκάμισο
με σκληρά μανίκια
και ενα πέτρινο στυλό
που γράφει υπνωτικά.

Saturday 23 February 2013

 

Ο παρατηρητικός πιλοτος

 

Είδα τον κόσμο απο ψηλά
τους δρόμους, τα ποτάμια
και τα παιδιά τα δροσερά
να παίζουνε τα βράδια

Είδα κορίτσια λαμπερά
να ψάχνουν το μισθό τους
και τους φτωχούς προσκυνητές
να κάνουν το σταυρό τους

Είδα πυραύλους και σπαθιά
να χώνονται σε σπίτια
και πληρωμένη ομορφιά
όαση μες στη νύχτα

Είδα τους φίλους μακριά
να πολεμούν με ήχους
είδα και μένανε πικρό
να γράφω αυτούς τους στίχους

Είδα λιμάνια σκοτεινά
να πνίγονται οι μποτίλιες
είδα το φως σα χαρακιά
να μπαίνει απο τις γρίλιες

Είδα σπιτάκια χαμηλά
με μια τεράστια φλόγα
είδα σκυλιά μοναδικά
να ζούνε δίχως λόγια

Είδα τις πόλεις βιαστικά
να τρέχουν πριν νυχτώσει
απ’ τα σκουπίδια να σωθούν
κι απο τη βέβαιη πτώση

Είδα ποτήρια αδειανά
να λαμπουν σα κοράλια
είδα τ΄αστερια καθαρά
και όνειρα σε γυάλα

Είδα το φόβο των πουλιων
μέσα απο τη κάνη
είδα τις σταρ να  εκλιπαρούν
καμιά να μη πεθάνει

Είδα τους κήπους όμορφους
φραγμένους απο τείχη
και κάτι πλοία θεόρατα
να πλέουνε στη τύχη

Είδα και όλες τις γιορτές
να θέλουν χορηγία
συννεφιασμένες Κυριακές
απ’ τη γνωστή αιτία.


Wednesday 20 February 2013

 Αντίστροφη προσευχή


Ας έχουν ησυχία οι ήρεμοι
(να την σιχαθούν)
Ας έχουν πλούτη οι πλούσιοι
(να σκάσουν)
Ας έχουν ομορφιά οι όμορφοι
(να αυτοκτονήσουν)
Ας είναι φτωχότεροι  οι φτωχοί
(να ξεφλουδίσουν).
Οι κάτοικοι άρχισαν να αφήνουν τις ασχολίες τους
και κάθισαν να σκεφτούν.
Βρήκαν οτι ο λόγος που τα κάνουν όλα αυτά
απο τον ουρανοξύστη μέχρι τη συμμορία
είναι ενας φόβος θανάτου.
Έτσι για πρώτη φορά κάθισαν όλοι μαζί
και σκέφτηκαν τι μπορούν να κάνουν σ αυτή την παράξενη ζωή.
Απο τότε τα εργαστήρια γεμισαν πειράματα κατά της γήρανσης
και οι  μηχανικοί κλείστηκαν στα εργαστήριά τους για να φτιάξουν
κάτι που δεν ήξεραν ακριβώς .
Αν έκανες μια βόλτα στην πόλη θα έβλεπες οτι όλοι ήταν σε μια έξαψη,
επιτέλους έιχαν βρεί ενα νοήμα.

Friday 15 February 2013

Tώρα που φτάνεις στο κουκούτσι
κατάλαβες γιατί δοξάζουν το δηλητήριο.
Τώρα που βράχηκε το σκάφος
κατάλαβες γιατί ανάβουνε φωτιές.
Τώρα που μένεις στην οθόνη
κατάλαβες γιατί τρυπιούνται για εναν ίσκιο.
Τώρα που γέμισες τραγούδια
κατάλαβες γιατί ανεβαίνουν στις κορυφές.
Τώρα που κάηκε το τηλεσκόπιο
κατάλαβες τη σημασία της ηλιοθεραπείας.

Wednesday 13 February 2013

O χειμώνας μένει
μέσα σε ένα κρύο συνεργείο
και τα βράδυα μας φωνάζει
να πιούμε όλη τη μπουκάλα
με σκοτάδι.
Kάτω παντού μικρά ξύλινα
μολύβια και χαρτιά
με σημειώσεις ανορθόγραφες.
Μια λάμπα μικρή να καίει
και πολλά παλτά να φοράει
και ιστορίες να λέει απο μακρινές χώρες
που εκεί έιναι βασιλιάς
και να τον ακούμε με ανοιχτό το στόμα
και να μην πιστέυουμε
οτι αυτός ο κοντούλης γέρος
αναποδογυρίζει τεράστια μεταλλικά
πλοία η κάνει τους ανθρώπους να κλαίνε
ψάχνοντας τα ερείπια τυλιγμένοι με
μια κουβέρτα η ακόμα πώς πνίγει
τις πόλεις στους κεραυνούς
και μείς να λέμε οτι πάλι μέθυσε
το κοντό ανθρωπάκι με τα λερωμένα
χέρια και αυτός όλο βάζει στο ποτήρι
κι όλο καπνίζει άφιλτρα τσιγάρα και γεμίζει
με καπνούς και στο τέλος
 κοιμάται πάνω στην καρέκλα του.
Φεύγοντας κλείνουμε την πόρτα
και γελάμε στον δρόμο με τις ιστορίες του.
Όταν βέβαια βρεί ο καθένας και απο ένα νεκρό ελάφι
στην πόρτα του τότε σιωπηλός πέφτει στο κρεβάτι
και δεν μιλάει σε κανέναν γι αυτό που είδε , νομίζοντας οτι
είναι  μοναδικός.

Tuesday 12 February 2013

 Tρία κορίτσια ,
τρία σταφύλια ηδονής
για πεινασμένα σπουργίτια.
Τρία μυαλά
που γίνονται αδιάβροχα
για τις μελλοντικές καταιγίδες.

Monday 11 February 2013

Κάθε μέρα μια γιορτή
με άλλους καλεσμένους.
Τη νύχτα μαζέυεις το τραπέζι
και βρίσκεις και κανά δωράκι ανάμεσα 
στα σπασμένα  πιάτα 
ένα σημείωμα  με οδηγίες χρήσης πυραύλου.

Sunday 10 February 2013

Aνοιχτός ουρανός
είναι έξω
και μέσα εμείς στενοί ,
οικονομολόγοι ,
χωρίς ιδέα απο εκεί ψηλά.
Εμείς μετράμε
λεφτά
μέρες
επιτυχίες
σκληρούς ήλιους
Εμείς μέσα
ταινία
απόψεις
σιωπή.
Εμείς είμαστε μέρος
της ζωής
κι όχι αυτή δική μας.
Δεν υπάρχουν δικαστήρια.
Μόνο ποτάμια που τρέχουν
γρήγορα.

Friday 8 February 2013

Χιονισμένος άνθρωπος
με ζεστά ρούχα
και στιλέτο στην τσέπη.
Άλφα του Κενταύρου
κατσαρίδες στο νεροχύτη
σάπια φρούτα και τηλεσκόπια.
Διαστημόπλοιο βάζει
μπρός τις μηχανές του
σκεπάζοντας τον λύκο
που ουρλιάζει.


Wednesday 6 February 2013

Της αγριότητας τη μαύρη πεταλούδα
την κυνηγάνε αυτοί που πίνουνε τα βράδυα
μέσα σε δρόμους που ανθίζουν τα  λουλούδια
πέφτουν ανάσκελα κι αρχίζουνε τα χάδια.


Της αγριότητας το μαύρο το βελούδο
ράβουν κορίτσια να γλυτώσουνε τη λύπη
φτιάχνουν φορέματα που λάμπουν στα σκοτάδια
βάζουν στα μάτια τους φωτιά όταν τους λείπει.


Στης αγριότητας την μαύρη προκυμαία
πέφτουνε άτσαλα τα πλοία και τσακίζουν
αυτών που τώρα δεν μαγεύονται με τ' άστρα
που κάθε βράδυ στις οθόνες διαφημίζουν.